تشبیهی است که در آن " مشبه " و "مشبه به" به هم اضافه شده باشند و در این صورت ادات تشبیه و وجه شبه ، محذوف است . به این گونه تشبیه در علم بیان ، تشبیه بلیغ می گویند . اضافه ی تشبیهی، یک ترکیب اضافی( مضاف + نقش نمای اضافه + مضاف الیه ) است که در آن رابطه ی شباهت و همانندی وجود دارد. مثال : قد سرو : قد مانند سرو ، بلند است. لعل لب : لب مانند لعل ، سرخ است .
هست " طومار دل " من به درازای ابد برنوشته ز سرش تا سوی پایان : " تو مرو " مولانا
طومار دل : اسم + نقش نمای اضافه + اسم بنابراین ترکیب اضافی داریم. دل : مشبه طومار : مشبه به دل همچون طومار است ، بنابراین اضافه ی تشبیهی داریم.
"درخت دوستی" بنشان که کام دل به بار آرد "نهال دشمنی" برکن که رنج بی شمار آرد حافظ